Boş Koridorlar.

Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
Ayrı vagonlarda, ayrı ayrı yüzlerin, aynı yola doğru yetişme arzusu.
Aynı ağaçların dallarının çarptığı camlardan, sisli, puslu, bazen güneşli önünden geçenleri izlemek gibi.
Varılan yer aynı olsa da, ayrı dünyalardan gelmiş gibi karşılanmak.
Aynı camların ardından, ayrı ayrı hayalleri kurmak gibi. Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
Trenin koridorlarından geçen hayatların ayak izlerini görmezden gelip, üstüne basa basa kendi hikayenle çığırtkanlık etmek gibi yaşamak.
Hiç hatırlamayacağın yüzlerle yol almak. Birlikte yol aldığın yüzlerin, bir tebessüme hasret kalmak.
Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
Yorucu, gürültülü.
Ne tuhaf ki bir o kadar da sessiz.

Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
Demir rayların üzerinde olmaktan korkmamak ama tanrıya da yaşam için yalvarmayı unutmamak.

Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
onca insanın içinde, trenin boş koridorlarında yalnızlığında kaybolmak.

Tren yolculuklarına benziyor yaşamak.
Gündüz çekiliyor çekilmesine de; Gece olduğunda demir rayların soğukluğunu kalbinde, koridorların boşluğunu ruhunda hissetmek.