Unutmak mı Çocuk?
Kaçımız annemizi gömdükten sonra bir daha sevişmedik ? Kaçımız doğum sancısını unutup bir daha gebe kalmadık ? Kaçımız ilk aşk acısını unutmadık? Aa! Küstahlık edip ‘’unutmadım’’deme . Unuttun elbet. Unuttun! Çünkü bir daha yol aldı kalpler sevmeye. Ve bu seferkinde aşık olduğunu itiraf edecek kadar mert de olamadın. Sattın ya tüm duyguları üç kuruşluk insan için. Unuttun!
Unutun ki ;sevdalar pahalı yüreklerde yaşanır. Duyguları unutma . Sana insan olduğunu hatırlatacak duyguları unutma. Katilleştirme ruhunu. Vefayı unutma ! Yediğin tabağa tükürme mesela . Söylediğin yalanı da unutma . Bir daha aynı şey için sorgulandığında,gülünç duruma düşmezsin. Geldiğin yeri, doğduğun şehri , ananı, atanı , yarini unutma! Ama kini , öfkeyi ve ihaneti unut. Güzel duyguları öldürüp de unutma . Yoksa yaşamanın ne anlamı kalır?
Ben, duyguların Azrail ‘ini ipte sallandırdığımda,çocuktum.Yüreğimden akıttım tüm yaşları. Yüreğimden güldüm kocaman. Balık hafızalı olmak gerek bazen.Devam edebilmek için yola. Hiç bir şey olmamış gibi gülümseyebilmek.Hatta keyifte almak gerek hayattan. Tartmadan, eğrisini,doğrusunu düşünmeden. Balık hafızalı olmak gerek bazen. Fedakarlıkları, yaşanmışlıkları da tartışmaz,tartmazsın o zaman.Kısacası unutmak gerek en çabuğundan .
Unutmalısın ki; tutunmalısın hayatın kıyısından. Laf ebeliğine de gerek yok. Çoğumuz daldaki yaprak gibi Temmuz’un güneşini unutup , Sonbahar’da sarardık ve döküldük. Metroda yapılan yolculuklar gibi , şehrin kat be kat altında iken,şehrin kaldırımlarında ölenleri de kalbimizin , zihnimizin kat be kat altına gömdük unuttuk .
Biri unutmadık mı dedi ? Bir tek alacağımızı unutmadık. Vereceğin olunca hepimiz birden balık hafızalı olduk.Oysa hüzünlerde balık hafızalı ol ki tutun hayatın kıyısından.
Unutmak mı çocuk? Sola, sola unutursun. Unutmak mı çocuk ? Yağmurdan sonra görünen gökkuşağının renklerine aldanıp,toprağın kokusunu içine çektiğinde, sırılsıklam iken unutursun. Güneş belirginleşmesin gökyüzünde.Yağmuru da geceyi de unuttuğun gibi unutursun. Kana , kana su içtiğinde susuzluğu, doyurduğunda karnını , açlığı unuttuğun gibi unutursun.
Unutmak mı çocuk ? Çocukluğun gibi, özleye ,özleye unutursun !